شامپوها معمولاً از امولسیون آبی از چندین سورفکتانت تشکیل شده‌اند.
حداقل یکی از آنها دارای خواص شوینده قوی، افزودنی‌های مختلف برای افزایش عملکرد پاک‌سازی یا بهبود ویژگی‌های حسی، یک یا چند ماده نگهدارنده و عطر است.
شامپوهای ضد شوره می توانند حاوی هر یک از تعدادی از مواد فعال باشند که از طریق مکانیسم های بسیار متفاوت عمل می کنند.
یکی از مواد تشکیل دهنده برخی از شامپوهای سنتی این دسته قطران زغال سنگ است که در شرایط خاص قرار گرفتن در معرض سرطان زا است، اما برای استفاده در شرایط مشخص و مرسوم برای شامپوهای ضد شوره بی خطر است.
سورفکتانت‌های آنیونیک موثرترین پاک‌کننده‌ها هستند، اما در غلظت‌های بالا می‌توانند برای پوست سر تحریک‌کننده باشند.
شامپو کلیر خارجی دارای قدرت پاک کنندگی بسیار بالا می باشد.
سورفکتانت های آنیونی رایج با خواص پاک کنندگی و کف کنندگی خوب شامل سدیم لوریل سولفات، سدیم لورت سولفات و آمونیوم لورت سولفات هستند.
این ها می توانند برای پوست تحریک کننده باشند و معمولاً در ترکیب با سورفکتانت های غیر یونی استفاده می شوند که خفیف تر هستند.
فرآیندی به نام «خلاء خلاء» در طول ساخت آنها برای محدود کردن سطوح این ناخالصی‌های اتفاقی استفاده می‌شود.
دی اتانول آمین و تری اتانول آمین دو سورفکتانت هستند که به عنوان عوامل احتمالی در تشکیل نیتروزامین در فرمولاسیون هایی که حاوی مواد دیگری هستند که در تجزیه نیترات تولید می کنند، شناسایی شده اند.
چندین مقام توصیه می کنند که سطوح استفاده کنترل شود و از ترکیب سورفکتانت- نگهدارنده که می تواند منجر به تشکیل نیتروزامین شود اجتناب شود.
به دلیل فعالیت زیاد آب و شرایط استفاده شامپوها، حاوی مواد نگهدارنده برای مهار رشد میکروبی هستند.
نگهدارنده هایی مانند کواترنیوم-15، ایمیدیازولیدینیل اوره و دیازولیدینیل اوره از طریق آزادسازی مقادیر کمی فرمالدئید عمل می کنند.
فرمالدئید یک حساس کننده بالقوه و یک سرطان زا استنشاقی شناخته شده است.
نهادهای متخصص مختلف محدودیت هایی را در مورد سطوح استفاده از نگهدارنده های آزاد کننده فرمالدئید توصیه می کنند.
