به عنوان مثال، بطری های قابل پر کردن مجدد می توانند آب را به گونه ای ذخیره کنند که ضایعات مکرر یک بطری پلاستیکی یکبار مصرف را تولید نکند.
بطری های قابل شارژ را می توان از مواد زیادی از جمله پلاستیک ساخته، اما عمر بسیار طولانی تری نسبت به بطری های یکبار مصرف دارد و در صورت کهنه شدن یا آسیب دیدگی قابل بازیافت است.
برای جدیدترین وسایل پلاستیکی اشپزخانه، نحوه دور ریختن آنها محل استراحت نهایی آنها و تبدیل شدن آنها به آلاینده اقیانوس را تعیین می کند.
یک بطری پلاستیکی آب یکبار مصرف ساخته شد، پر از آب شد و احتمالاً به فروشگاهی منتقل شد، جایی که در قفسه ای منتظر خریدار تشنه قرار گرفت.
بسیاری از ما در طول یک روز، هفته یا ماه به طور متوسط چندین بار از تولیدی ظروف پلاستیکی استفاده می کنیم. پس از اتمام کار، ما یک انتخاب داریم که آن بطری را کجا بگذاریم:
سطل بازیافت: بطری هایی که برای بازیافت در نظر گرفته شده اند، بعید است به شکل فعلی خود در اقیانوس به پایان برسند، مگر اینکه در هنگام حمل و نقل به یک مرکز پردازش گم شوند.
با این حال، به دلیل محدودیت‌های اخیر در نحوه انتقال و پذیرش بین‌المللی مواد بازیافتی برای پردازش، بسیاری از این ظرف یکبار مصرف میوه متأسفانه به جای تأسیسات بازیافت، در محل‌های دفن زباله قرار می‌گیرند.
سطل زباله: این بطری ها نیز به احتمال زیاد به شکل فعلی خود در اقیانوس ختم نمی شوند. با این حال، در مناطقی در سراسر جهان با مدیریت ضعیف زباله یا عدم وجود محل‌های دفن زباله به‌خوبی مهر و موم شده، از آنجایی که یک بطری در طول زمان به ذرات میکروپلاستیک تجزیه می‌شود، برخی از ذرات ممکن است به داخل خاک نفوذ کرده و در نهایت راه خود را به آبراه‌های ما باز کنند و در نهایت وارد شده و آلودگی ایجاد کنند.
زباله: این بطری ها ممکن است به خوبی توسط باد، آب طوفان یا سایر فرآیندها به فاضلاب، رودخانه ها، دریاچه ها و دیگر آبراه ها منتقل شوند که در نهایت ممکن است بطری را در اقیانوس رسوب دهند.
بطری های پلاستیکی چند منظوره در پایان عمر خود با این مسیرهای مشابه روبرو می شوند – اما البته این اتفاق بسیار کمتری می افتد زیرا می توان بارها از آنها استفاده کرد.
- منابع:
- تبلیغات:
