موم پارافین، بی رنگ یا سفید، تا حدودی شفاف، موم سخت متشکل از مخلوطی از هیدروکربن های جامد با زنجیره مستقیم با دمای ذوب حدود 48 تا 66 درجه سانتی گراد (120 تا 150 درجه فارنهایت).
موم پارافین جامد از نفت با موم زدایی ذخایر روغن روان کننده سبک به دست می آید. از آن در شمع، کاغذ مومی، پولیش، لوازم آرایشی و عایق های الکتریکی استفاده می شود. به استخراج عطر از گل ها کمک می کند، پایه ای برای پمادهای پزشکی تشکیل می دهد و پوششی ضد آب برای چوب فراهم می کند.
در کبریت های چوبی و کاغذی، با تامین سوخت هیدروکربنی که به راحتی تبخیر می شود، به مشتعل شدن چوب کبریت کمک می کند.
موم پارافین مایع برای اولین بار در سال 1867، کمتر از 10 سال پس از حفر اولین چاه نفت، به صورت تجاری تولید شد. موم پارافین به راحتی از نفت در هنگام سرد شدن رسوب می کند. پیشرفت فنی تنها به کارآمدتر کردن جداسازی و فیلتراسیون کمک کرده است.
روش‌های خالص‌سازی شامل عملیات شیمیایی، رنگ‌زدایی توسط جاذب‌ها، و تفکیک موم‌های جدا شده به گریدها با تقطیر، تبلور مجدد یا هر دو است. روغن های خام از نظر محتوای موم بسیار متفاوت هستند.
موم پارافین مایع خوراکی مصنوعی پس از جنگ جهانی دوم به عنوان یکی از محصولات به دست آمده در واکنش فیشر-تروپش که گاز زغال سنگ را به هیدروکربن تبدیل می کند، به صورت تجاری معرفی شد.
این محصول مصنوعی به رنگ سفید برفی و سخت‌تر از موم پارافین نفتی، دارای ویژگی منحصر به فرد و خلوص بالا است که آن را جایگزین مناسبی برای موم‌های گیاهی خاص و به‌عنوان اصلاح‌کننده واکس‌های نفتی و برخی پلاستیک‌ها مانند پلی اتیلن می‌کند.
موم های شمع وارمر استوانه ای مصنوعی ممکن است اکسیده شوند تا موم های زرد کم رنگ و سخت با وزن مولکولی بالا تولید کنند که می توانند با محلول های آبی قلیایی های آلی یا معدنی مانند بوراکس، هیدروکسید سدیم، تری اتانول آمین و مورفولین صابونی شوند.
این پراکندگی های موم به عنوان موم کف سنگین، به عنوان ضد آب برای منسوجات و کاغذ، به عنوان عوامل دباغی برای چرم، به عنوان روان کننده های کشش فلز، به عنوان جلوگیری از زنگ زدگی، و برای تصفیه سنگ تراشی و بتن عمل می کنند.
- منابع:
- تبلیغات:
